ഒരു പ്രണയകഥ

||ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി||

കുന്നിന്റെ മുകൾത്തട്ടിൽ

വളർന്നുവന്നൂ മരം,

താഴത്തു,താഴ് വാരത്തി-

ന്നിരുട്ടിൽ ഒരു കാറ്റും !

എപ്പോഴും നേരംനോക്കാ-

തോടിയെത്തീടും കാറ്റിൻ

കുരുത്തക്കേടെപ്പോഴും

മരത്തെ നോവിപ്പിക്കും !

കരയാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ ,

കാറ്റെത്തി,കെട്ടിപ്പിടി-

ച്ചായിരം സമാശ്വാസ

വാക്കിനാൽ ശമിപ്പിക്കും !

മരത്തിന്നോരോരില-

ഞരമ്പും,കലകളും

കാറ്റിന്റെ സാമീപ്യത്തെ

നിർഭരമാഘോഷിച്ചു!

2

നോക്കിയാലെങ്ങും കാൺമീ-

ലവനാ നാടിൻ നാനാ-

മൂലകൾ സന്ദർശിക്കും

രഹസ്യംപേറിപ്പോരും !

ചിലപ്പോൾ , മരത്തോടു

ചേർന്നിരുന്നോതും,അവൾ

ശ്രവിക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന

പ്രണയരഹസ്യങ്ങൾ !

ഒറ്റനില്പിലേ നിന്നി-

ട്ടവളാക്കഥകളിൽ

കോൾമയിർക്കൊള്ളും,പൂവാ-

ലവനെയെറിഞ്ഞിടും !

3

എപ്പോഴും കൂടെച്ചെല്ലാൻ

പറയും കാറ്റെന്നാലും,

വീടുവിട്ടിറങ്ങുവാൻ

മരമങ്ങൊരുങ്ങീല !

ഇവിടം വിട്ടാലില്ലെൻ

ജീവിത,മെന്നാമരം

കാറ്റിനോടോതും,ദേഷ്യം

വന്നവനോടിപ്പോവും !

അപ്പോഴും നോവിപ്പിച്ചാ-

ണവന്റെ പോക്കെന്നാലും,

മരമാക്കുസൃതിയെ

കാത്തു,കാത്തിരുന്നീടും !

4

സ്നേഹമില്ലെന്നോ,ടെല്ലാം

നാട്യമാ,ണൊപ്പം വരാൻ

നീമടികാട്ടു,ന്നെന്നാം

കാറ്റിന്റെ മുള്‍വാക്കുകൾ !

സ്നേഹത്തെ,കലർപ്പറ്റ

സ്നേഹമായ്ക്കാണാൻ,നിന-

ക്കാവുകില്ലെന്നോ ? തൊണ്ട-

യിടറിച്ചോദിച്ചവൾ

നീ വെറും സ്വാർത്ഥൻ, സ്നേഹം

സ്വാർത്ഥമാകുമോ ? സ്വാന്തം

തമസ്സാൽ നിറഞ്ഞുവോ ?

കാറ്റൊന്നു പിടഞ്ഞുപോയ് !

ഞാനൊരു മരം, ഞാനീ

തറവിട്ടിറങ്ങില്ല,

നിന്റെ കാര്യമോ ?നില്ക്കാ-

തുഴറിനടപ്പവൻ !

എന്നെ ഞാനായും, നിന്നെ

നീയായും കാണാതുള്ള

പ്രണയം വെറും സ്വാർത്ഥ-

ചിന്തയായ് മുടിഞ്ഞുപോം

5

മരത്തിൻ ദൃഢമായ

വാക്കുകൾ ശ്രവിക്കവേ,

കാറ്റിന്റെയുള്ളിൽ,ക്കോപ-

താപങ്ങളുരുള്‍പൊട്ടി !

മരത്തിൻ മുടിചുറ്റി-

പ്പിടിച്ചു,തന്നോടൊപ്പം

കൊണ്ടുപോകുവാനവ-

നന്ധമായ് ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ,

മരത്തിൻ പ്രതിരോധ-

മൊക്കെയും വേരറ്റുപോയ്,

കുന്നിന്റെ ചരിവിലൂ-

ടൂർന്നുവീണുപോയവൾ !

6

മരത്തിന്‍ ജഡംമാത്ര-

മാണു തൻകൂടെപ്പോന്ന-

തെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ കാറ്റ്

കൊടും ഭ്രാന്തനായ്ത്തീര്‍ന്നൂ !

ഇപ്പോഴുമിടയ്ക്കെല്ലാം

കേൾക്കുമാറുണ്ടാ കാറ്റിൻ

അട്ടഹാസവും,നോവിൻ

വൈരവും, താഴ് വാരത്തിൽ !