ചന്ദ്രയാനം

[കവിത]

രചന : ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

നീ പോകും വഴിയിൽ

നിന്നൊരുപാടകലത്തിൽ നിത്യവും നിന്നെക്കാണാൻ

കൊതിച്ചു നടക്കുമ്പോൾ

ഞാനറിയുന്നു, നിന്റെ -

യുള്ളിലായൊരു സൂര്യൻ,

ചുറ്റിലുമാഘോഷിക്കും

താരകങ്ങളും മാത്രം!

എന്നെ നീ ഗൗനിപ്പീല ,

കേവലമുപഗ്രഹ -

മെന്നു നിത്യവും പുച്ഛി -

ച്ചിവനെയകറ്റുന്നു!

ഞാനൊരു പാവം, നിന്റെ

മിഴിയിലുടക്കുവാൻ

മാത്രമീ പ്രകാശത്തെ -

ക്കടംകൊണ്ടണിയുവോൻ !

എപ്പോഴെങ്കിലും നിന്റെ

നീർമിഴിയനക്കമെൻ

കരളിൽ കുളിരല

തീർക്കുമെന്നാശിപ്പവൻ!

( ഞാനറിയുന്നു, ധരേ

എന്റെയീ വിദൂരമാം

പ്രണയം, നിന്നാഴിയിൽ

വേലിയേറ്റമായിടാം !)

മോഹഭംഗങ്ങൾ തരും

കദനപ്രവാഹത്തിൻ

തമസ്സിലല്പാല്പമായ്

ലയിച്ചു തീരുന്നു ഞാൻ !

അപ്പോഴും മനസ്സിലെ -

യണയാ പ്രണയത്തിൻ

സ്ഫുലിംഗം ജീവൻ തന്ന്

പിന്നെയും ജനിപ്പവൻ !

പ്രണയം കറതീർന്ന്

ശുദ്ധമായ് മാറാനെന്നും

അടുക്കാതകലണ -

മെന്നതാകുമോ കാര്യം?

അകന്നേ നില്ക്കുന്നേര -

മെന്തിനു നീയെൻ നേരെ

ചന്ദ്രയാനത്തിൻ കുത്തു -

വാക്കുകളെറിയുന്നു?

എൻ മനം കിള്ളിക്കുഴി-

ച്ചെടുക്കും പൊടികളിൽ

നിനക്കു കാണാനാകുമോ ?

പ്രണയ മരീചികൾ!

ഞാനെന്നുമകലത്തിൽ

നിന്നെയും പ്രണയിച്ചു

സഞ്ചരിച്ചോളാം, നിത്യ-

കാമുകൻ, വെറും ചന്ദ്രൻ!

സാമീപ്യം പ്രണയത്തി-

നന്ത്യമായിടാം, നമു-

ക്കെന്നെന്നും വിദൂരത്തിൽ

പ്രണയം നിലനിർത്താം !