മൃഗയ

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

കൊട്ടാരംവളയാനൊരുങ്ങുന്ന

കർഷകർക്കുനേരെ

കണ്ണീർപ്പടക്കങ്ങളും

വെടിയുണ്ടകളുമുതിർത്ത വാർത്തകേട്ട്

ഉന്മത്തനായ മഹാരാജാവ്,

മുന്നിലെത്തിയ വൃദ്ധകർഷകനോട്

പരിഹാസത്തോടെ ചോദിച്ചു :

ഇപ്പോഴെങ്ങനെയുണ്ട് ?

മടങ്ങിപ്പോകാൻതോന്നുന്നില്ലേ !

വരണ്ടുണങ്ങിയ പാടംപോലെ വിണ്ട കാലുകളും

വറ്റിയ പുഴപോലെ മുഖത്ത് ചുളിവുകളുമായി

നിർഭയനായിനിന്ന്

ആ വൃദ്ധ കർഷകൻ

മറുപടിയേകി :

മഹാരാജൻ,

താങ്കള്ക്കറിയില്ല കർഷകനെ,

മണ്ണിനേയും, കാലാവസ്ഥയേയും

ഋതുക്കളേയുമറിയില്ല

കൃഷിയെക്കുറിച്ചൊന്നുമറിയില്ല

താങ്കള് വെറും അജ്ഞതയുടെ മഹാരാജാവാണ് !

മണ്ണിനോടും കാലാവസ്ഥയോടും പൊരുതി,

വിയർപ്പിനാൽ നനച്ച്

പ്രത്യാശയുടെ വളമിട്ട്

നാടിന്റെ ജീവൻ വിളയിക്കുന്നവനത്രേ

കർഷകൻ

അക്രമികളോ,ശത്രുക്കളോ അല്ലാത്തതിനാൽ

കർഷകരുടെ നെഞ്ചിലേക്ക്

ആർക്കും വെടിയുണ്ട പായിക്കാനാവും

കർഷകർ മരണപ്പെട്ടുവെന്നുംവരാം

എന്നാൽ,

എരിയുന്ന ആ നെഞ്ചിൽവീഴുന്ന

ഓരോ വെടിയുണ്ടയും

വിളനിലത്തിൽ വീണ വിത്തുപോലെ

മുളച്ചുവരും

അതിൽവിളയുന്ന വെടിയുണ്ടകള്

ഓരോന്നായി പൊട്ടിത്തെറിച്ച്

നാളെ ഈ നാടുതന്നെ എരിഞ്ഞൊടുങ്ങും

താങ്കളുടെ ഈ മൃഗയാവിനോദം

താങ്കളെയൊരു ദുഷ്പേരുമാത്രമായി

ചരിത്രത്താളുകളിൽ പതിക്കും

കഴുത്തിലേക്ക് തിളങ്ങിയടുക്കുന്ന

വാള്ത്തലയിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട്

കർഷകൻ പുഞ്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു

****************************************