ചളിക്കണ്ടം

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

കുറിയാടുകള്‍ മദി-

ച്ചെത്തിയ പൊടിമണ്ണിൽ,

കുറിയോനൊരാള്‍ പെരും-

കലപ്പക്കൊഴുപോലെ

പരന്ന പാദങ്ങളാൽ

ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തീപോലും,

പ്രജകള്‍ക്കൊരേപോലെ

അന്നമായ് വിശപ്പാറ്റി

നിന്നരാജനെ,ക്കാലം

കലങ്ങിമറിഞ്ഞുപോൽ,

തിളച്ചു കുറുകിപോൽ !

നോവുകള്‍ പ്രതീക്ഷയായ്

വാറ്റിയ ലഹരിയിൽ

പുഴുക്കള്‍പോലെയവര്‍

ശലഭക്കൊതികളിൽ

കാത്തിരുന്നുപോ,ലൊരു

തിരിച്ചുവരവിനെ!

മാനവും മണ്ണും തെളി-

വെയിലിൽ കുളികഴി-

ഞ്ഞെത്തുന്ന ജലയാന-

വഴിയിൽ കാത്തേനിന്നു!

മഞ്ഞലോഹത്തിൻ നിറം

ശ്രാവണപ്പകൽകളിൽ

പകരും നിറച്ചാര്‍ത്തിൻ

പൊലിമയ്ക്കരുനിന്നൂ!

തലയിൽ സുവര്‍ണ്ണമാം

മുടിയേന്തിയ രാജൻ

നാടിനെയൂട്ടാനെത്തി

നോവിനെ മറക്കവേ,

പൂവേന്തി വരവേറ്റൂ

കാടുക,ളുത്സാഹത്തി-

ന്നാരവങ്ങളിൽ നീന്തി

നടന്നൂ ജനതതി!

ഉടുത്തൂ, പുതിയതാ-

മാടകള്‍,ക്ഷാമത്തിന്റെ

വയറും നിറഞ്ഞ,തു

മതികെട്ടുറക്കമായ്!

ഉയിരിൻ തിമര്‍പ്പുക,-

ളുയരും താലോലങ്ങള്‍,

മണ്ണിലും വിണ്ണിൻ ചേലിൽ

സുഗന്ധം പരക്കുന്നൂ!

അലസം ദിനം പോകെ

ക്കലഹം മനങ്ങളിൽ

കൂടുകള്‍ പണിയുന്നൂ

കാടുകള്‍ വളരുന്നൂ!

പിന്നെയും മാഞ്ഞൂ പക-

ലിരുളിൻ കനംവായ്ച

മൂകതയ്ക്കുള്ളിൽ മൂടി-

ക്കിടന്നൂ മണ്ണിൻ വിധി!

അപ്പോഴാക്കുറിയവൻ

വീണ്ടുമെത്തുന്നൂ,പൊന്നിൻ

മന്നനെ,ക്കുറിയാടിൻ

തിറയാടിയമണ്ണിൽ

ചവിട്ടിയമര്‍ത്തുന്നൂ,

നടുവു നിവര്‍ത്തുന്നൂ!

പിന്നെയും കാലം വെറും

കാത്തിരിപ്പായ്തീരുന്നൂ,

ചരിത്രം തുടര്‍ച്ചതൻ

ചളിക്കണ്ടവുമത്രേ !

 പതാക

-ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

രാവിലെൻ ചുമരിൽ വരച്ചുഞാൻ

കാറ്റിലിളകുന്നൊരു

അരുമയാം മൂവര്‍ണ്ണക്കൊടി.

അതിനടിയിൽ,

സ്വാതന്ത്ര്യദിനാശംസകളെന്ന്

സുവര്‍ണ്ണലിപികളിലെഴുതിവെച്ചു!

രാവിലെയുണര്‍ന്നുനോക്കുമ്പോള്‍,

കൊടിയിലൊരു വലിയ ചിലന്തിവല

തുഷാരമാലയണിഞ്ഞു തിളങ്ങുന്നു!

അതിലെവിടെയോ,

ഒളിഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന കൊതിക്കണ്ണുകള്‍!

വലയിലൊരു ചിത്രശലഭത്തിന്റെ

ചേതനയറ്റഭംഗി

കാറ്റിലിളകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു!

********************

 മെറ്റൽ ഡിറ്റക്റ്റര്‍

 ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

നിൻപ്രണയത്തിൻ

മധുവൂറുന്ന മൊഴികളെ,-

യെൻവിവേകത്തിൻ

ലോഹനിര്‍ണ്ണയ യന്ത്രം വഴി

വെറുതേ പരീക്ഷിക്കെ,-

യെന്തിനു വിളറുന്നൂ ?

പ്രണയമേ,നീയി-

തെങ്ങുപോയ് മറയുന്നൂ ? 

*****************

 

*പൂക്കളം

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

    നീയെത്രനേരമായ്

മുറ്റത്തിനോരത്ത്,

മിണ്ടാതെ നില്ക്കയാണല്ലോ!

എന്തോ പറയുവാ-

നായുന്നു,വാക്കുകള്‍

നാവിൽ വരണ്ടുപോയെന്നോ !

ഒറ്റയ്ക്കു നീയേതു-

പോയകാലത്തിന്റെ-

യോര്‍മ്മകള്‍ പേറിവരുന്നൂ ?

പേക്കാലമൂടലാ-

ണെങ്കിലുമോര്‍മ്മയിൽ

പൂഞ്ചിരിത്തെല്ലുണരുന്നൂ!

നീ,തുമ്പയല്ലേ ?

വരുന്നുണ്ടൊരോണമെ,-

ന്നോര്‍മ്മതരാൻ വന്നുവല്ലേ ?

ആരും വിളിക്കാതെ-

യെത്തിയിങ്ങെങ്കിലും,

എന്നെ നീയോര്‍ക്കുന്നുവല്ലോ !

എല്ലാം മറന്നുഞാ,-

നെങ്കിലും നിൻചാരെ-

യോര്‍മ്മകള്‍ പൂത്തുതുടങ്ങീ!

ഇമ്മഹാമാരിത-

ന്നുമ്മറത്തും,വരൂ

പൂക്കളം തീര്‍ക്കാൻതുടങ്ങാം !

....................................

( * മഴക്കാലത്ത് മുറ്റത്ത് പലതരം പുല്ലുകളുംമറ്റും നിറഞ്ഞിരുന്നു

അതു പറിച്ചുവൃത്തിയാക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഒരാളെ കാണുന്നത്.

ബാല്യത്തിലെ ചങ്ങാതി, തുമ്പ,ഓണത്തുമ്പ! ആ കണ്ടുമുട്ടലാണ്

ഇക്കവിത )