*പൂക്കളം

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

    നീയെത്രനേരമായ്

മുറ്റത്തിനോരത്ത്,

മിണ്ടാതെ നില്ക്കയാണല്ലോ!

എന്തോ പറയുവാ-

നായുന്നു,വാക്കുകള്‍

നാവിൽ വരണ്ടുപോയെന്നോ !

ഒറ്റയ്ക്കു നീയേതു-

പോയകാലത്തിന്റെ-

യോര്‍മ്മകള്‍ പേറിവരുന്നൂ ?

പേക്കാലമൂടലാ-

ണെങ്കിലുമോര്‍മ്മയിൽ

പൂഞ്ചിരിത്തെല്ലുണരുന്നൂ!

നീ,തുമ്പയല്ലേ ?

വരുന്നുണ്ടൊരോണമെ,-

ന്നോര്‍മ്മതരാൻ വന്നുവല്ലേ ?

ആരും വിളിക്കാതെ-

യെത്തിയിങ്ങെങ്കിലും,

എന്നെ നീയോര്‍ക്കുന്നുവല്ലോ !

എല്ലാം മറന്നുഞാ,-

നെങ്കിലും നിൻചാരെ-

യോര്‍മ്മകള്‍ പൂത്തുതുടങ്ങീ!

ഇമ്മഹാമാരിത-

ന്നുമ്മറത്തും,വരൂ

പൂക്കളം തീര്‍ക്കാൻതുടങ്ങാം !

....................................

( * മഴക്കാലത്ത് മുറ്റത്ത് പലതരം പുല്ലുകളുംമറ്റും നിറഞ്ഞിരുന്നു

അതു പറിച്ചുവൃത്തിയാക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഒരാളെ കാണുന്നത്.

ബാല്യത്തിലെ ചങ്ങാതി, തുമ്പ,ഓണത്തുമ്പ! ആ കണ്ടുമുട്ടലാണ്

ഇക്കവിത )