ചളിക്കണ്ടം

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

കുറിയാടുകള്‍ മദി-

ച്ചെത്തിയ പൊടിമണ്ണിൽ,

കുറിയോനൊരാള്‍ പെരും-

കലപ്പക്കൊഴുപോലെ

പരന്ന പാദങ്ങളാൽ

ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തീപോലും,

പ്രജകള്‍ക്കൊരേപോലെ

അന്നമായ് വിശപ്പാറ്റി

നിന്നരാജനെ,ക്കാലം

കലങ്ങിമറിഞ്ഞുപോൽ,

തിളച്ചു കുറുകിപോൽ !

നോവുകള്‍ പ്രതീക്ഷയായ്

വാറ്റിയ ലഹരിയിൽ

പുഴുക്കള്‍പോലെയവര്‍

ശലഭക്കൊതികളിൽ

കാത്തിരുന്നുപോ,ലൊരു

തിരിച്ചുവരവിനെ!

മാനവും മണ്ണും തെളി-

വെയിലിൽ കുളികഴി-

ഞ്ഞെത്തുന്ന ജലയാന-

വഴിയിൽ കാത്തേനിന്നു!

മഞ്ഞലോഹത്തിൻ നിറം

ശ്രാവണപ്പകൽകളിൽ

പകരും നിറച്ചാര്‍ത്തിൻ

പൊലിമയ്ക്കരുനിന്നൂ!

തലയിൽ സുവര്‍ണ്ണമാം

മുടിയേന്തിയ രാജൻ

നാടിനെയൂട്ടാനെത്തി

നോവിനെ മറക്കവേ,

പൂവേന്തി വരവേറ്റൂ

കാടുക,ളുത്സാഹത്തി-

ന്നാരവങ്ങളിൽ നീന്തി

നടന്നൂ ജനതതി!

ഉടുത്തൂ, പുതിയതാ-

മാടകള്‍,ക്ഷാമത്തിന്റെ

വയറും നിറഞ്ഞ,തു

മതികെട്ടുറക്കമായ്!

ഉയിരിൻ തിമര്‍പ്പുക,-

ളുയരും താലോലങ്ങള്‍,

മണ്ണിലും വിണ്ണിൻ ചേലിൽ

സുഗന്ധം പരക്കുന്നൂ!

അലസം ദിനം പോകെ

ക്കലഹം മനങ്ങളിൽ

കൂടുകള്‍ പണിയുന്നൂ

കാടുകള്‍ വളരുന്നൂ!

പിന്നെയും മാഞ്ഞൂ പക-

ലിരുളിൻ കനംവായ്ച

മൂകതയ്ക്കുള്ളിൽ മൂടി-

ക്കിടന്നൂ മണ്ണിൻ വിധി!

അപ്പോഴാക്കുറിയവൻ

വീണ്ടുമെത്തുന്നൂ,പൊന്നിൻ

മന്നനെ,ക്കുറിയാടിൻ

തിറയാടിയമണ്ണിൽ

ചവിട്ടിയമര്‍ത്തുന്നൂ,

നടുവു നിവര്‍ത്തുന്നൂ!

പിന്നെയും കാലം വെറും

കാത്തിരിപ്പായ്തീരുന്നൂ,

ചരിത്രം തുടര്‍ച്ചതൻ

ചളിക്കണ്ടവുമത്രേ !