ഗൃഹാതുരം 13

-ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

കുരുത്തംകെട്ട ബാല്യത്തിൻ

വിരുത്തമോർത്തിരിക്കവേ,

കാണാകുന്നു വീണ്ടും നിന്നെ

കണ്ണിലുത്സവദീപ്തിപോൽ !

വിളയാടും കൂട്ടരൊത്തു

കളിയാടും ദിനങ്ങളിൽ

ഇരയായ്ത്തീർന്നു നീയെന്നും,

കരയാൻ കഴിയാത്തവൾ!

എത്രയേകാഗ്രരായ് ഞങ്ങൾ

പിന്തുടർന്നു പിടിച്ചുനിൻ

വാലിന്മേൽ നൂലുകൊണ്ടുള്ള

താലിയൊന്നണിയിക്കയായ്!

അതോടെ തീർന്നുപോകുന്നുൂ

സ്വാതന്ത്ര്യംപൂത്തജീവിതം

തന്നിഷ്ടക്കാർക്കുമുന്നിൽ നീ

മിന്നുന്ന കളിപ്പാവയായ് !

നിലപാടിൻ കരുത്തെന്നു

കാലുറപ്പിച്ച കല്ലുകൾ,

നീ ചുമന്നു കൊടുംഭാരം

മറക്കുന്നൂ ചിറകുകൾ!

ചിരിച്ചാർത്തു മടുക്കുമ്പോൾ

കരത്തിൽച്ചേർത്ത നൂലിനെ

കൈവിടും ഞങ്ങ,ളന്നേരം

നീ പറക്കാൻ ശ്രമിച്ചിടും !

കാലിന്മേൽ ശിലതൻഭാരം,

നൂലുകെട്ടിയ ജീവിതം

മുൾപ്പടർപ്പിൽ കുരുങ്ങുന്നൂ,

താൻപടുത്ത കിനാവുകൾ !

അന്നത്തെത്തുമ്പിയാണല്ലോ

ഇന്നു ഞാ,നെന്ന ബോധമെൻ

കാലിൽ കാണ്മതുഭൂഭാരം,

നൂലിന്നദൃശ്യബന്ധനം !

**********************