കടൽ വിചാരിക്കുന്നു

-ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

കടൽ വിചാരിക്കുന്നു,

ചന്ദ്രനെ കാണുമ്പോഴൊക്കെ

അനിയന്ത്രിതമായി തുളുമ്പുന്ന

തന്റെ നെഞ്ചകം ഒറ്റുകാരനാണ്,

അത് തന്നെ തുറന്നുകാട്ടുകയും

നാണംകെടുത്തുകയുമാണ് !

ഇതിനി തുടരാനാവില്ല

താനാരാണെന്നവനറിയണം.

തന്റെ ചിന്തയിൽനിന്ന്

സംയമനത്തിന്റെ തീവ്രതാപം

മുളപ്പിച്ചെടുത്ത്

അങ്ങനെ കടൽ വറ്റാൻതുടങ്ങി !

അടിത്തട്ടിലെ ചളിയടിഞ്ഞ പൂഴിപ്പരപ്പിൽ

ഓർമ്മകളുടെ അസംഖ്യം ചിപ്പികൾ

നീറിക്കിടന്നു.

ജീവികൾ പിടഞ്ഞുചാടി!

കരയിലാഞ്ഞുവീശിയ തീക്കാറ്റിൽ

സകലവും കത്തിയെരിയാൻതുടങ്ങി

പിടയുന്നജീവജാലങ്ങളെ നോക്കാനാവാതെ

ചന്ദ്രനെങ്ങോ ഒളിച്ചുപോയി !

മക്കളുടെ നീറിപ്പിടച്ചിൽ

സഹിക്കാനാവാതെ കടൽ വീണ്ടും

വാത്സല്യത്തിനുറവകൾ ചുരത്തുകയും

സ്നേഹത്തിന്റെ നീലജലത്താൽ

നിറയുകയും

മക്കളുടെ ചലനങ്ങളിൽ മുഴുകുകയും

ഒളിച്ചു,പതുങ്ങിയെത്തിയ ചന്ദ്രനെകണ്ട്

വീണ്ടും നെഞ്ചുതുളുമ്പുകയും,

അങ്ങനെയങ്ങനെ

ആവർത്തനങ്ങളുടെ മടുപ്പിനെപ്പറ്റി

കടൽ

ആലോചിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുകയും ചെയ്തു!

****************************