ഗൃഹാതുരം 19

തുമ്പി

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

നാട്ടുമാവിൽ പഴുക്കുന്ന മാങ്ങകൾ

കൂട്ടുകാരുമായ് പങ്കിടും നാൾകളിൽ

മാന്തണലിൻ വിരിയിൽ കിടന്നുനാ-

മന്തരംഗം കൊതിയാൽ നിറയ്ക്കവേ,

മാങ്ങതിന്നാം മടുക്കുവോളം നമു-

ക്കങ്ങടങ്ങും വിശപ്പിൻ മുറവിളി

പിന്നെയും കളി,തമ്മിലടിപിടി-

യെന്നതെല്ലാമൊടുങ്ങിടും മാങ്ങയിൽ !

അപ്പൊഴാണൊരാൾ വന്ന,ടുത്തുള്ള കാ-

ട്ടപ്പതൻ ചെറുശാഖയിൽ നില്ക്കയായ്

കണ്ടപാടെ പതുങ്ങിപ്പതുങ്ങിയെൻ

കൂട്ടുകാരി പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കയായ് !

എത്ര വേഗം അവളാച്ചിറകുകൾ

തൻവിരലാലിറുക്കിപ്പിടിക്കയായ് !

തുമ്പി പാവം ! നിനച്ചിരിക്കാതെയാം,

വെമ്പലാര്‍ന്നു ചലിക്കാൻ ശ്രമിക്കയായ്

പെൺകിടാവതിൻ കാലുകളാലൊരു

കൊച്ചുകല്ലിന്റെ ഭാരം വഹിക്കുവാൻ

ചേര്‍ത്തുവെക്കുന്നു,കല്ലിലാക്കാലുകൾ

ചേര്‍ന്നുനന്നായ് മുറുക്കിപ്പിടിക്കയായ് !

ഇക്കളിയവൾ വീണ്ടും തുടരുന്നു,

ഇത്രക്രൂരയോ പെണ്ണെന്നു ഞങ്ങളും

എന്തിനാവാമവൾ കൊച്ചുതുമ്പിയെ-

ക്കൊണ്ടു കല്ലെടുപ്പിച്ചു രസിക്കുന്നു ?

സ്വേച്ഛപോലെ പറക്കുവാനാകുന്ന

കാര്യമോര്‍ക്കെയസൂയമുഴുത്തുവോ ?

ഇന്നു വീണ്ടും കളിക്കൂട്ടുകാരിയെ

കണ്ടുനില്ക്കെ ഞാൻ കാണുന്നു തുമ്പിയെ !

തൻ ചിറകുകളേതോ വിധിയുടെ

ദുഷ്ടമാം വിരൽത്തുമ്പിൽ കുരുങ്ങവേ,

ജീവിതത്തിൻ കടുത്തഭാരങ്ങളും

പേറി പാവം ! അവള്‍ തുമ്പിതന്നെയായ് !

( പോയകാലമെൻ കൺകോണിലായൊരു

ദുഃഖബിന്ദുവായൂറിയതെന്തിനോ ! )

***********************