കരൾ പാതി

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

മാന്തണൽത്തറയിലൊരന്തിതൻ തളിരുകൾ

ഞെട്ടറ്റു വീഴുന്ന വേളയിലവനോട്

ചോദിക്കയായവൾ,പ്രിയനേ ,പറയുക

ഞാൻ നിനക്കാരാണ് ?, നീ പറഞ്ഞീടുക

തറയിൽ, കിടന്നുകൊണ്ടാകാശരാശികൾ

നിർമ്മമം വീക്ഷിക്കുമവനൊന്നു ഞെട്ടിയോ !

നീയെന്റെ കരളാണ്,ജീവനാണെപ്പോഴും

നീയില്ലയെങ്കിൽ, ഉറപ്പാണ് ഞാനില്ല,

സൂരപ്രകാശം കടന്നുചെല്ലാത്തൊരു

ദൂരഗ്രഹമായ് തികച്ചുമജ്ഞാതമായ്

നിർജ്ജീവമായി നിലച്ചുപോയേനെ ഞാൻ

നീയെന്റെയാത്മന്റെ ചൈതന്യമാണെടോ

സർവ്വംനിനക്കായി നേദിക്കുവോനിവൻ!

ചോദിക്കയാണവൾ, നീയെനിക്കേകുമോ

നിൻകരൾപാതിയെ, നിശ്ചയമെന്നവൻ.

ഇങ്ങനെയിങ്ങനെ വർത്തമാനങ്ങളിൽ

മങ്ങാതെ നില്ക്കുന്ന സ്നേഹത്രിസന്ധ്യയിൽ

കാമുകിമെല്ലെയെഴുന്നേറ്റു,പോകുവാ-

നോങ്ങുന്ന വേളയിലിങ്ങനെ ചൊല്ലിനാൾ

നാളെപ്പുലർച്ചെ നീ

എത്തണം,എൻ കൂടെ,

ഹോസ്പിറ്റലിൽ

എന്റെ അച്ഛൻകിടക്കുന്നു

കരൾപോയൊരച്ഛന്,

നിൻകരൾ പാതി നീ

നല്കണം,ടെസ്റ്റുക-

ളൊക്കെ നടത്തിടാം.

നാളെവരാതെനീ

പോവുകിൽ നിന്നോടു

മിണ്ടാനൊരുങ്ങില്ല

ഞാനൊരുകാലവും

(സൂര്യനല്ലന്നസ്തമിച്ചതാക്കാമുകൻ,

പിറ്റേന്നു സൂര്യനെപ്പോലുദിച്ചില്ലയാൾ !)