മുക്കുറ്റി

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

ഈവഴിയോരത്തൊരു

പാവമാം മുക്കുറ്റിയിൽ,

കമനീയമായുള്ള

സുമങ്ങൾ ചിരിക്കുന്നൂ!

കൺകളിൽപെടാനുള്ളോ-

രുൺമയില്ലവയ്ക്കൊന്നും,

മയക്കും മണത്തിന്‍റെ

നിയമം വഴിയില്ല !

വളരാൻ വളമാരും

നല്കുകില്ലതി,നല്പം

ജലമേകുവാൻപോലു-

മില്ലാരും, മഴമാത്രം!

ആവഴിനടക്കുവോ-

രിവളെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ,

കാലുവെക്കുന്നൂ മേലെ,

തലയോ ചതയുന്നൂ!

ഇങ്ങനെ ദുരന്തങ്ങൾ

ചങ്ങലപോലേ വന്നു

വരിഞ്ഞുമുറുക്കിലും,

കരയാനൊരുങ്ങാതെ,

അതിജീവനത്തിന്‍റെ

അതിരും ഭേദിച്ചിവൾ

തലപൊന്തിച്ചേ നില്പൂ,

നിലപാടുറച്ചവൾ!

എങ്കിലും മുക്കുറ്റിനീ-

യെന്തിനീയവനിയിൽ,

കുഞ്ഞുപൂവുകൾചൂടി

കാത്തിരിക്കണം നിത്യം?

ആരുനിൻ സുമശില്പ

ചാരുതയറിയുന്നൂ,

ആരാനും നിന്നെക്കാണാൻ

വരുമോ? നിനപ്പൂഞാൻ !

നിനവിൽമുഴുകിഞാ-

നനങ്ങാതിരിക്കവേ,

പറന്നെത്തുകയല്ലോ

ചെറിയ ശലഭങ്ങൾ!

കുഞ്ഞനാം പൂവിൽനിന്നു

കുഞ്ഞുപൂമ്പാറ്റക്കൂട്ടം

മധുവുണ്ണുന്നൂ, ദൃശ്യം

മധുരം മനോഹരം!

ഈവിധം പ്രകൃതിയിൽ

ജീവിതപാരസ്പര്യം

നിലനില്ക്കുന്നൂ,കാല-

ലീലയെന്നതുപോലെ!

******************************