പിണക്കം
പിണങ്ങി, ചങ്ങാതി നീ-
യെന്നിലേക്കുതിര്‍ക്കുന്ന
വാക്കുകള്‍ ചോരക്കൊതിപൂണ്ടവ,
മനസ്സിന്റെ-
ക്ഷീരസാഗരതീര,മെങ്കിലും കലഹിപ്പൂ,
നിന്റെ ചുണ്ടുകള്‍, നീണ്ട
നഖങ്ങള്‍, കോമ്പല്ലുകള്‍ !
ഒഴുക്കു നിലച്ചതാം മാനസങ്ങളിലുള്ള
അഴുക്കു ജലത്തില്‍ നിന്‍
മുട്ടകള്‍ പെരുകുന്നു !
അറിയാം, നാളെ,പ്പതി-
നായിരങ്ങളായവ
ഭൂതലം മൂടും, കൊടും രോഗപീഢകളേകും !
തിരികെ പ്രയോഗിക്കാ-
നില്ലൊരു തെറിപോലും,
ഉള്ളതു, സുഗന്ധാര്‍ദ്ര-
രാഗ വാണികള്‍ മാത്രം !
മധു മക്ഷികകളായ്
അവ തേടുന്നൂ പൂന്തേന്‍,
മധുരം തരാം നിന,-
ക്കിത്തിരി നുകര്‍ന്നോളൂ
പിണക്കം തീരാന്‍ വഴി-
യിതു മാത്രമാം, പക്ഷേ,
ഇണങ്ങാന്‍ വഴി
ഇതല്ലെന്നു ഞാനറിയുന്നൂ !
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ