കമ്പികെട്ടിയ മാവ്

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

എൻ്റെവളപ്പിൽ, പിതാമഹരെപ്പോഴോ

മാങ്ങയശി,ച്ചങ്ങെറിഞ്ഞതാം വിത്തുകൾ

മാവായ് കിളിർത്തു,മരം വളർന്നങ്ങനെ

എന്നയൽക്കാരൻ്റെ വീട്ടിനു ചായവേ,

വർഷമെത്തുമ്പോ,ളതിൻ്റെ പിന്നാലെവ-

ന്നെത്തും ചുഴലി പിടിച്ചങ്ങുലയ്ക്കയായ് !

ആധിയോടെത്തി,യയൽവാസിയെന്നോടു

ഭീതിയകറ്റാൻ വഴിതേടിനില്ക്കവേ,

മാമ്പഴമോഹം മുറിച്ചുമാറ്റീടാതെ

കെട്ടിയകറ്റുവാൻ മാർഗ്ഗംതിരഞ്ഞു ഞാൻ !

കണ്ണിയറ്റുള്ള പഴയചെരിപ്പുകൾ ,

മാന്തടിചേർത്തങ്ങുചുറ്റിലുംവെച്ച,തിൽ

കമ്പിയാൽ കെട്ടി, വലിച്ചങ്ങുമാറ്റുവാൻ

ആളെയൊരുക്കിഞാൻ, ചായ് വുനീർത്താരവർ !

എന്തൊരഴകാണു,കാണുവാൻ നെക്ലേസു-

പോലെയുണ്ടെന്നെൻ്റെ മാവിനോടോതിഞാൻ !

( നോവിൻ്റെ വേദനയൊപ്പിയെടുക്കുവാ-

നാശ്വസിപ്പിക്കുന്ന വാക്കുകളെങ്ങുപോയ് ?

ഉള്ളിലെത്തേങ്ങലൊളിക്കുവാനാവുന്ന

വാക്കുകൾ കാണുമോ നമ്മുടെ ഭാഷയിൽ ? )

മാമ്പഴക്കാലം ചിലതുകഴിയവേ,

കമ്പിയും മാവുമെന്തായെന്നു നോക്കിഞാൻ

ബന്ധനം സ്വന്തംതടിയിൽ ലയിപ്പിച്ചു

കൂസലില്ലായ്മയണിഞ്ഞുനില്ക്കുന്നവൾ!

ഏതു നിയന്ത്രണമാമടിമത്തവും

ചേലെന്നു സ്വന്തമുയിരോടുചേർക്കുന്ന

മാനവർ പോലെയോ മാവും മരങ്ങളും,

പാരതന്ത്ര്യത്തിൻ്റെ പാഴ്ക്കുഴലൂത്തുകാർ !

ചുമ്മതാതെയോർത്തുഞാ,നെൻ്റെ കഴുത്തിലു-

മുണ്ടോ തുടരിൻ നിയന്ത്രണപ്പാടുകൾ ?

*****************************************